Meerdere keren per week worden wij benaderd door mensen vanuit diverse organisaties, MKB, Horeca, openbare instellingen, ziekenhuizen enzovoorts met de vraag hoe een assistentiehond herkenbaar is. Er zijn veel verschillende (kleuren) tuigen en hondendekjes in omloop die alleen al door geaccrediteerde hondenscholen gebruikt worden. De samenleving ziet door de bomen het bos niet.
Onlangs zei een horecaondernemer: “Ik heb zelf honden en zo’n tuig en bijpassende labels kan ik hier om de hoek kopen en om mijn eigen hond doen, waarom zou ik iedere hond binnen laten waarvan de eigenaar zegt dat het een assistentiehond is? Ik vertrouw het niet!”
Een ander citaat uit een mailwisseling is de volgende: “Heb net het interview gelezen in de Trouw van vanmorgen. Wij hebben een (levensmiddelen)winkel en zijn ook niet enthousiast over honden in onze winkel. We weten echter ook dat een hulphond uitermate goed getraind en opgevoed is. Ze zijn echter niet direct herkenbaar zoals bijvoorbeeld een blindenstok. Misschien is het herkenbaar maken van een hulphond een stapje om toegang tot allerlei instellingen makkelijker te maken.”
En zojuist worden wij gebeld door een meubelzaak. “Ik heb het vermoeden dat er iemand binnen is geweest met een assistentiehond dat geen assistentiehond is. Vieze hondenpoten op de bank en er lag een drolletje in een hoek. Hoe kan ik zien dat het om een echte assistentiehond gaat? Is dat ergens geregistreerd?”
Als belangenorganisatie van alle assistentiehondgebruikers hebben wij ook hiermee te maken. Niet alleen wij, maar de hele samenleving én iedere assistentiehondgebruiker die wel een goed getrainde assisstentiehond heeft.
Wij omdat wij de hulpvraag van assistentiehondgebruikers (volgens wetgeving) moeten beantwoorden en de rest van de samenleving, omdat lang niet iedere assistentiehond (goed) getraind is en het in de praktijk verziekt voor de assistentiehond die wel goed getraind is. Even een voorbeeld uit de praktijk: Een persoon loopt door de supermarkt met een “zogenaamde” assistentiehond die de boel bij elkaar blaft en de persoon bijna omver trekt als onze beleidsmedewerker in dezelfde supermarkt haar boodschappen doet, vergezeld van haar blindengeleidehond. Het gekke is dat onze beleidsmedewerker erop aangesproken wordt dat de “zogenaamde” assistentiehond zich misdraagt en zij verantwoording af “moet” leggen en zichzelf ook nog eens moet verdedigen om de winkel binnen te kunnen blijven komen…..
Stichting Gebruikers Assistentiehonden maakt zich hard voor (en heeft een aantal ideeën) om genoemd probleem op te lossen.
Ik had een buddy hond die in de action aangeblaft werd door een vrouw die haar drie kleine hondjes gezellig had mee genomen om te winkelen. In een wandelwagen zaten er twee en nummer drie liep achter haar aan.als ik bij de ingang van het winkelcentrum het bord verboden voor honden zie dan vraag ik me af waarom ik mij met buddy hulphond moet legitimeren en die dame met wandelwagenhondjes gewoon binnen mag.
En ik snap het dat een hond terug blaft, ook een goed opgevoede hulphond is geen robot waar een chipkaart in gaat en alles perfect verloopt. Het blijft een hond een levend wezen dat ook grenzen heeft.