Francis Lotterman met Nikki

AMBASSADEUR Francis Ter Horst-Lotterman

Ik ben Francis Ter Horst-Lotterman (1975) en tot begin 2014 was ik een zelfstandige ondernemende vrouw. Getrouwd met mijn jeugdliefde, moeder van twee dochters, therapeute in mijn praktijk en actief in diverse vrijwilligersfuncties.

Helaas veranderde dat in drie maanden tijd. Door ziekte verloor ik 95 % van mijn zicht. Alles wat vanzelfsprekend was, werd opeens een hele uitdaging. Ik werd angstig en onzeker. Er volgden revalidatie trajecten en de beslissing dat het veiliger zou zijn om voortaan met een blindengeleidehond op stap te gaan. Een heftige periode voor ons hele gezin.

In april 2015 veranderde mijn leven in korte tijd weer compleet. Nikki kwam bij ons wonen; een labradoodle teefje en een schat van een hond. Na de intensieve training begon voor mij de uitdaging pas echt: samen met Nikki op avontuur, mijn vrijheid en zelfstandigheid weer terug vinden. Ook mijn gezin ziet elke dag hoe belangrijk Nikki in mijn leven is. Het geeft hen rust, wetende dat mijn maatje ervoor zorgt dat ik veilig van a naar b kan gaan. Ze merken dat ik steeds meer mijn oude ik begin terug te vinden.

Maar waar tijdens de trainingen nooit problemen mee waren en met mijn zwarte krullebol wel, is het volgende:

  • Mensen die haar opeens beginnen te aaien of tegen haar gaan praten
  • Plekken waar honden niet welkom zijn
  • Opeens “weet” iedereen hoe je moet omgaan met een geleidehond
  • Loslopende honden die Nikki storen tijdens haar werk

Aangezien ik niet het type ben dat gaat zitten klagen, heb ik besloten dat ik dan maar moet gaan zorgen dat mensen worden “getraind” in de omgang met assistentiehonden.

Ik ben ambassadeur geworden bij Stichting Gebruikers Assistentiehonden om zoveel mogelijk mensen uit te leggen wat een assistentiehond voor iemand betekent, namelijk het kostbare lijntje naar zelfstandigheid. Ik hoop veel mensen te bereiken om er voor te zorgen dat die vrijheid en zelfstandigheid weer vanzelfsprekend wordt.

Samen met Nikki ben ik gastdocent bij handicapindeles.nl. Van kleuterschool tot universiteit, samen komen we vertellen hoe het is om met een handicap te leven. Want volgens mij is de basis voor een maatschappij met begrip en respect voor elkaar voorlichting.

Ik geloof dat de uitdagingen die we in ons leven krijgen een reden hebben. Het verliezen van mijn zicht was het ergste wat me kon overkomen en juist daardoor zijn er bijzondere mensen en projecten op mijn pad gekomen. Ik heb een fantastische hond en, samen met haar, drie geweldige vrijwilligersbanen. Dus hoe bizar ook, ik ben dankbaar dat mijn leven deze wending heeft genomen. Ik heb hierdoor een nieuwe kracht bij mezelf gevonden.

Wie weet mogen wij elkaar eens ontmoeten. Ik kom graag samen met Nikki langs om uit te leggen hoe het is om te leven met een (visuele) handicap en een assistentiehond en wat jij kan doen om dit wat gemakkelijker te maken. Dus wie weet, tot ziens!


*******


Jan Boerhoop met Tess

  AMBASSADEUR Jan Boerhoop

Mijn naam is Jan Boerhoop en ik word vergezeld door Tess mijn trouwe assistentiehond. Ik ben woonachtig in Heerhugowaard. Door een ongeval op het werk, met als gevolg daarvan ziektes en functieverliezen, ben ik rolstoelafhankelijk geworden. Nadat mijn vrouw in 2004 is overleden ben ik op mijzelf aangewezen. Gelukkig heb ik vanaf 1997 tot 2011 nog thuis kunnen werken voor de huidige Tatasteel voorheen Hoogovens.

Nadat ik inmiddels met pensioen ben gegaan, heb ik samen met Erika Bulters als coach via stichting BultersMekke Tess opgeleid als ADL en Hypohond in de thuisomgeving. Door de ervaringen en het niet bergrepen worden op straat, wat een assistentiehond voor een gebruiker betekent, had ik besloten hier iets aan te doen middels voorlichting op scholen en bij stichtingen. Hierdoor ben ik ambassadeur geworden voor BultersMekke.

Ook was er mijn drive om mij in te zetten voor degene die afhankelijk zijn van een assistentiehond waarbij de toegang wordt ontzegd hun hierbij te helpen. Dit naar aanleiding van een petitie aangeboden door Helma Verhoeven aan de tweede kamer via de “Hellumstocht” . Vandaar dat ik ook besloten heb om mij als ambassadeur aan te melden bij Stichting Gebruikers Assistentiehonden. Samen staan we sterk zullen we maar zeggen!

Groet Jan Boerhoop


*******


Petra Bijdevaate met Menno VRIJWILLIGER Petra Bijdevaate

Mijn naam is Petra Bijdevaate. De wereld van de assistentiehonden ben ik ingerold dankzij de pups. Ik was puppycoach en voedde de pups in het eerste levensjaar op voor een geleidehondenschool. Ook heb ik een goede vriend die al heel lang een hulphond heeft. Voor de school heb ik, naast het opvoeden van pups, veel vrijwilligerswerk gedaan.

Ik heb mij verdiept in het digitaal bewerken van foto’s tot kaarten of ander promotie- en verkoopmateriaal. Ook schreef ik verslagen over de pups voor de donateurs. Via de pups ben ik met gebruikers van de assistentiehonden in contact gekomen en daardoor heb ik vele mooie verhalen gehoord over hun band samen, maar ook over misstanden en het weigeren van hun hond in openbare ruimtes. Ik ben dan ook heel blij dat Stichting GA in het leven is geroepen en help hen graag waar ik kan!

*******